Einzelseite

در این درس از سری دروس گرامر زبان آلمانی می خواهیم به حالت اسمی Nominativ در زبان آلمانی بپردازیم و با مثال و توضیحات ساده درک خواهیم کرد که این حالت اسمی چه کاربردی در زبان آلمانی دارد.

اولین حالت اسمی ما یعنی حالت فاعلی یا Nominativ

قبل توضیحات بیشتر با  مفهوم فاعل در ابتدا آشنا شویم.

فاعل چیست ؟

فاعل به کننده کار گفته می شه کسی که کاری را انجام میدهد. مثلا مرتضی به مدرسه میرود. و حال اگر بپرسیم چه کسی به مدرسه میرود ؟ مرتضی به دست می آید که می شود فاعل جمله کسی که کننده کار است در جمله.

توجه کنید که Nominativ   پاسخ به دو سوال چه کسی ؟ یا چه چیزی ؟ می باشد.

?Was  چه چیزی؟

?Wer  چه کسی ؟

که در زبان آلمانی برای سوال پرسیدن در مورد انسان ها از wer?  به معنی چه کسی ؟ استفاده می کنیم و برای هر چیز به غیر انسان از ?was  به معنی چه چیزی؟

Das ist ein Ball  آن یک توپ است

?Was ist das چه چیزی آن است ؟

Ein Ball – > Nominativ   یک یا یه توپ

Das ist der Ball آن ، اون توپ است.

?Was ist das آن چه چیزی است ؟

Der Ball اون توپ

Das ist ein Auto آن یک یا یه ماشینی است.

?Was ist das آن چه چیزی است ؟

Ein Auto یک یا یه ماشینی

Das ist das Auto آن اون ماشین است .

?Was ist das آن چه چیزی است ؟

Das Auto اون ماشین.

Das ist eine Frau آن یک یا یه خانمی است.

?Wer ist das  آن چه کسی است ؟

Eine Frau یک یا یه خانمی

Das ist die Frau آن ، اون خانم است.

?Wer ist das آن چه کسی است ؟

Die Frau اون یا آن خانم

نکته : پشت افعال مانند sein, werden, bleiben   همیشه فاعل می آید یعنی وقتی این افعال رو داشته باشیم باید از حالت Nominativ  استفاده کنیم.

sein بودن ، وجود داشتن و …

werden شدن ، به وجود آمدن و …

bleiben ماندن ، ماندگار بودن و …

Ich bin Morteza من مرتضی هستم

?Wer bin ich من چه کسی هستم ؟

Morteza  مرتضی

حال که با حالت Nominativ  آشنا شدیم می خواهیم با هم نحوه صرف افعال رو هم بیاموزیم که بتوانیم در ادامه مفاهیم همچون Akkusativ  و Dativ  و Genitiv  را درک کنیم.

فعل چیست ؟

به بخشی از جمله گفته می شود که نماینگر کار انجام شده یا یک رویداد  باشد. مانند : خواندن ، بردن ، زیستن ، بودن و …

اما افعال در زبان آلمانی به دو دسته کلی تقسیم می شوند

• افعال با قاعده
• افعال بی قاعده

که ما در جزوء تنها نحوه صرف افعال با قاعده را می آموزیم و در جزوات آینده به افعال بی قاعده خواهیم پرداخت.

افعال با قاعده : افعالی که برای صرف آنها باید قاعده یا روش خاصی را دنبال کرد.

مثلا فعل kommen  یک فعل با قاعده است که ما روش صرف آن را باهم در ادامه یاد می گیریم.

دقت کنید که تمام افعال با قاعده به همین شکل دیگر صرف می شوند.

برای صرف افعال با قاعده در زبان آلمانی مصدر فعل ها را همیشه می آموزیم یعنی kommen  را به همین شکل که هست حفظ می کنیم و دیگر افعال را نیز.

برای رسیدن به ریشه فعل en  را از مصدر فعل حذف می کنیم یعنی می شود komm

Kommen – en = komm

حال که ریشه فعل را داریم برای صرفش اینگونه عمل می کنیم.

Ich + komm + e =  ich komme.  من می آییم

Du + komm + st = du kommst  تو می آیی

Er/sie/es + komm + t = er/sie/es kommt.او می آید.

Wir + komm + en = wir kommen.ما می آییم

Ihr + komm + t = ihr kommt.شماها می آیید.

Sie + komm + en = Sie kommen.آنها یا شما مودبانه می آیید.

نکته : هرگاه پس از حذف en  به یکی از حروف chn, ffn, t, d  رسیدیم به دلیل اینکه در دوم شخص مفرد یعنی ( تو ) و سوم شخص مفرد یعنی ( او ) و همچنین دوم شخص جمع یعنی ( شماها) دو تا t  کنار هم قرار میگیرد و تلفظ و خواندن فعل سخت می شود باید e بین دو حرف t  قرار بگیرد مانند فعال arbeiten  به معنی کار کردن.

arbeiten – en = arbeit

Ich + arbeit + e = Ich arbeite.  من کار میکنم

Du + arbeit + st = Du arbeitst  به دلیل سخت شدن تلفظ باید e اضافه شود.

Du + arbeit + e + st = Du arbeitest

Er/sie/es + arbeit + t = Er/sie/es arbeitt  به دلیل سخت شدن تلفظ باید  e اضافه شود

Er/sie/es + arbeit + e + t = Er/sie/es arbeitet.   او کار میکند.

Wir + arbeit + en = Wir arbeiten. ما کار می کنیم.

Ihr + arbeit + e + t = Ihr arbeitet.  شما ها کار می کنید.

Sie + arbeit + en = Sie arbeiten.  آنها کار می کنند یا شما مودبانه کار می کنید.

به روز رسانی جدید:

حالت اسمی نومیناتیو در زبان آلمانی یعنی چه؟

حالت نومیناتیو (Nominativ) یکی از چهار حالت گرامری در زبان آلمانی است که برای نشان دادن فاعل جمله به کار می‌رود. در این حالت، اسم معمولاً نقش فاعل جمله را ایفا می‌کند و به صورت اصلی خود، بدون تغییر، می‌آید. این حالت برای معرفی موضوع جمله و نشان دادن جنسیت، تعداد و آرتیکل‌ها استفاده می‌شود.

. تعریف و کاربرد حالت نومیناتیو

حالت نومیناتیو برای نشان دادن فاعل جمله استفاده می‌شود. فاعل معمولاً کسی است که کاری را انجام می‌دهد یا وضعیت خاصی دارد. به عبارت دیگر، در این حالت، اسم موضوع جمله است.

مثال‌ها:

• Der Hund läuft. (سگ می‌دود.)
• Die Frau spricht Deutsch. (زن آلمانی صحبت می‌کند.)
• Das Kind spielt im Garten. (کودک در باغ بازی می‌کند.)

در این مثال‌ها، Der Hund، Die Frau و Das Kind فاعل‌های جمله هستند و در حالت نومیناتیو قرار دارند.

آرتیکل‌های معین در حالت نومیناتیو

در زبان آلمانی، آرتیکل‌ها (معین یا نامعین) بسته به جنسیت (مذکر، مؤنث، خنثی) و تعداد (مفرد یا جمع) تغییر می‌کنند.

آرتیکل‌های معین (Definite Articles) در نومیناتیو:

• مذکر: der (مثال: der Hund – سگ)
• مؤنث: die (مثال: die Katze – گربه)
• خنثی: das (مثال: das Kind – کودک)
• جمع: die (مثال: die Kinder – کودکان)

مثال‌ها:

• Der Hund ist groß. (سگ بزرگ است.)
  • «Der Hund» فاعل جمله و در حالت نومیناتیو است.
• Die Katze schläft. (گربه خوابیده است.)
  • «Die Katze» فاعل جمله و در حالت نومیناتیو است.
• Das Kind spielt. (کودک بازی می‌کند.)
  • «Das Kind» فاعل جمله و در حالت نومیناتیو است.
• Die Kinder lernen Deutsch. (کودکان آلمانی یاد می‌گیرند.)
  • «Die Kinder» فاعل جمله و در حالت نومیناتیو است.

آرتیکل‌های نامعین در حالت نومیناتیو

آرتیکل‌های نامعین برای اشاره به افراد یا اشیاء نامشخص یا غیر خاص استفاده می‌شوند. این آرتیکل‌ها فقط برای مفرد به کار می‌روند و برای جمع وجود ندارند.

آرتیکل‌های نامعین (Indefinite Articles) در نومیناتیو:

• مذکر: ein (مثال: ein Hund – یک سگ)
• مؤنث: eine (مثال: eine Katze – یک گربه)
• خنثی: ein (مثال: ein Kind – یک کودک)

مثال‌ها:

• Ein Hund läuft schnell. (یک سگ سریع می‌دود.)
  • «Ein Hund» فاعل جمله و در حالت نومیناتیو است.
• Eine Katze schläft auf dem Sofa. (یک گربه روی مبل خوابیده است.)
  • «Eine Katze» فاعل جمله و در حالت نومیناتیو است.
• Ein Kind spielt im Garten. (یک کودک در باغ بازی می‌کند.)
  • «Ein Kind» فاعل جمله و در حالت نومیناتیو است.

ساختار جملات با حالت نومیناتیو

در زبان آلمانی، معمولاً فاعل جمله که در حالت نومیناتیو قرار دارد، قبل از فعل می‌آید. در برخی موارد، ممکن است بعد از فعل بیاید، اما این بیشتر در جملات سؤالی و حالت خاصی از جملات رخ می‌دهد.

مثال‌ها:

• Der Hund schläft. (سگ خوابیده است.)
• Die Frau liest ein Buch. (زن یک کتاب می‌خواند.)
• Das Kind spielt draußen. (کودک بیرون بازی می‌کند.)

در جملات سؤالی، گاهی فاعل بعد از فعل قرار می‌گیرد:

• Schläft der Hund? (آیا سگ خوابیده است؟)
• Liest die Frau ein Buch? (آیا زن یک کتاب می‌خواند؟)

استفاده از حالت نومیناتیو با صفات و اسم‌های معین

حالت نومیناتیو همچنین در جملات وصفی و معرفی افراد یا اشیاء به کار می‌رود. وقتی می‌خواهیم ویژگی یا صفتی را به فاعل نسبت دهیم، از حالت نومیناتیو استفاده می‌کنیم.

مثال‌ها:

• Der Hund ist groß. (سگ بزرگ است.)
  • «groß» صفت است که به فاعل «der Hund» که در حالت نومیناتیو است، تعلق دارد.
• Die Frau ist nett. (زن مهربان است.)
  • «nett» صفت است که به فاعل «die Frau» که در حالت نومیناتیو است، تعلق دارد.

حالت نومیناتیو در جملات پرسشی

در جملات پرسشی، معمولاً از حالت نومیناتیو برای سؤال کردن در مورد فاعل استفاده می‌شود. فاعل قبل از فعل قرار می‌گیرد.

مثال‌ها:

• Wer ist das? (او کیست؟)
  • «Wer» فاعل است و در حالت نومیناتیو قرار دارد.
• Wer spielt hier? (کی اینجا بازی می‌کند؟)
  • «Wer» فاعل است و در حالت نومیناتیو قرار دارد.

نتیجه‌گیری:

حالت نومیناتیو یکی از مهم‌ترین و پایه‌ای‌ترین حالت‌ها در زبان آلمانی است که برای نشان دادن فاعل جمله به کار می‌رود. یادگیری صحیح آرتیکل‌ها، جنسیت اسم‌ها و قواعد مربوط به این حالت، به شما کمک می‌کند تا جملات صحیح و طبیعی‌تری در زبان آلمانی بسازید. تمرین مداوم با جملات مختلف و توجه به ساختار‌های گرامری به شما در تسلط بیشتر کمک خواهد کرد.