در این بخش از سایت می توانید با تمامی زمان ها در زبان آلمانی آشنا شوید.

زمان ها در زبان آلمانی به طور کلی به شش بخش زیر تقسیم می شوند :

زمان حال ساده

زمان حال ساده در زبان آلمانی (Präsens) یکی از پرکاربردترین زمان‌هاست که برای بیان کارهایی که در حال انجام هستند، عادت‌ها، واقعیت‌های عمومی و آینده نزدیک استفاده می‌شود. این زمان با صرف افعال بر اساس فاعل ساخته می‌شود و برای افعال باقاعده و بی‌قاعده تغییراتی در ریشه فعل رخ می‌دهد.

درس سی و دوم – زمان ها و صرف سه فعل مهم در تمامی زمان ها

زمان آینده ساده

زمان آینده ساده در زبان آلمانی (Futur I) برای بیان کارهایی استفاده می‌شود که در آینده اتفاق می‌افتند یا تصمیماتی که برای آینده گرفته شده‌اند. این زمان با فعل کمکی “werden” به همراه مصدر فعل اصلی ساخته می‌شود.

درس سی و سوم – زمان آینده ساده

زمان آینده کامل

زمان آینده کامل در زبان آلمانی (Futur II) برای بیان کارهایی که در آینده به اتمام خواهند رسید یا اتفاقی که تا زمانی مشخص در آینده انجام شده است، استفاده می‌شود. ساختار این زمان از فعل کمکی “werden”، شکل دوم “Partizip II” فعل اصلی و فعل کمکی “haben”یا “sein” استفاده می‌کند.

درس سی و چهارم – زمان آینده کامل یا دور

زمان گذشته ساده

زمان گذشته ساده در زبان آلمانی (Präteritum) برای بیان رویدادها یا کارهایی که در گذشته اتفاق افتاده‌اند استفاده می‌شود. این زمان به‌ویژه در نوشتار رسمی، ادبیات، و روزنامه‌نگاری رایج است، در حالی که در مکالمات روزمره بیشتر از گذشته کامل (Perfekt) استفاده می‌شود.

این درس را می توانید به صورت کامل از این بخش مطالعه کنید:

درس سی و پنجم – زمان گذشته ساده

زمان گذشته کامل

زمان گذشته کامل در زبان آلمانی (Plusquamperfekt) برای بیان عملی استفاده می‌شود که قبل از یک عمل دیگر در گذشته رخ داده است. این زمان معمولاً در داستان‌ها، گزارش‌ها یا مکالمات رسمی‌تر کاربرد دارد و برای نشان دادن ترتیب رویدادها در گذشته به کار می‌رود.

درس سی و ششم – گذشته کامل

زمان گذشته دور

درس چهل و چهارم – زمان گذشته دور

البته ما می توانیم به این زمان ها این سه بخش را نیز اضافه کنیم

زمان Konjunktiv 1

این حالت برای بیان غیرمستقیم (مثل نقل‌قول‌ها) و جملاتی که در آنها تأکید بر بیان بی‌طرفانه یا گزارش از شخص دیگر است مورد استفاده قرار میگیرد

درس سی و هفتم – جملات نقل قلی Konjunktiv 1

زمان Konjunktiv 2

این حالت برای بیان فرضیات، آرزوها، یا موقعیت‌هایی که ممکن است اتفاق نیفتند (شرطی‌ها) استفاده می‌شود.

درس سی و هشتم – جملات آرزویی Konjunktiv 2

زمان Passiv

در زبان آلمانی، Passiv (حالت مجهول) برای تأکید بر عملی که انجام شده یا در حال انجام است، نه بر فاعلی که آن عمل را انجام داده، استفاده می‌شود.

این ساختار به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: Passiv حالتی (Vorgangspassiv) و Passiv حالتی (Zustandspassiv).

پاسخ به سوالات گرامری شما

از آنجایی که مبحث Konjunktiv 2 بسیار مهم است ، می توانید برای درک کامل آن ، این درس را نیز مطالعه کنید :

درس چهل و یکم – نگاهی دقیق تر به Konjunktiv 2