Einzelseite

در این درس گرامری میخواهیم با هم اسامی و آرتیکل های آلمانی را مورد بررسی قرار بدهیم و ببینیم اصلا آرتیکل در زبان آلمانی چیست؟ و چرا از آرتیکل یا حرف تعریف در زبان آلمانی استفاده میکنیم؟ اگر از آرتیکل ها و حروف تعریف آلمانی استفاده نکنیم چه اتفاقی میافتد؟ و کلی سوال دیگر را در این درس پاسخ خواهیم داد.

اجازه بدید با آرتیکل یا حروف تعریف زیر شروع کنیم :

der, die, das, ein, eine, einen, einem, einer

در زبان آلمانی اسامی و حرف تعریف یا Artikel  نقش مهمی در جملات ایفا می کنند. ما می خواهیم در این جزوء نگاهی کلی داشته باشیم به نام ها در زبان آلمانی ، جمع آنها ، و حالت های اسمی آن مانند Nominativ, Akkusativ, Dativ, Genitiv  نگران این اسم ها نباشید ما در انتهای این جزوء این مفاهیم را به خوبی درک خواهیم کرد.

حرف تعریف اسامی در زبان آلمانی به دو دسته تقسیم می شوند.

1. Bestimmter Artikel  حرف های تعریف شناخته شده
2. Unbestimmter Artikel     حرف های تعریف ناشاخته

حرف تعریف شناخته شده :

حرف تعریف شناخته شده زمانی است که ما به یک اسم بخواهیم اشاره نزدیک داشته باشیم. و آن بین افرادی که در حال گفتگو هستند شناخته شده نیز باشد. مثلاً : آن مرد ، آن خانم ، که آنجا ایستاده اند و برای هر دوی ما قابل رویت هستند. و ما اشاره مستقیم به آنها داریم.

به تعبیر دیگری می توان بگوییم. که حرف تعریف شناخته شده در فارسی به معنی آن ، اون هست ، آن مرد ، آن کودک ، آن پسر بچه ،‌آن مدرسه ،‌اون کلاس و ….

حرف تعریف ناشناخته

حرف تعریف ناشناخته زمانی است که ما به یک اسم بخواهیم اشاره کنیم که بخشی از کل است یعنی یک از همه و آن یکی هم برای افراد بین گفتگو ناشناخته است. مثلا در فارسی گفته می شود ، یک روزی ، یه زمانی ، یه معلمی ، یک مدرسه ای ،

حال اگر بخواهیم نگاهی دقیق تر در زبان فارسی داشته باشیم به این مثال توجه کنید.

مریم یک بستنی خرید. آن بستنی خیلی خوش مزه بود.

می بینید در بخش اول جمله من از حرف تعریف ناشناخته بستنی استفاده کردم ، یعنی یک بستنی و در بخش دوم از حالت شناخته شده آن استفاده کردم یعنی  آن بستنی.

همانطور که دیدید ما در زبان فارسی نیز از حرف تعریف استفاده میکنیم اما تنها تفاوت آن در زبان آلمانی در این است که اسامی در زبان آلمانی دارای جنسیت هستند یعنی یا مذکر هستند یا مونث و یا خنثی که این جنسیت ها می تواند هیچ ارتباطی به ماهیت و جنس واقعی آن نداشته باشد. در ادامه بیشتر با  جنسیت اسامی آشنا خواهیم شد.

پس تا اینجا ما درک کردیم که حرف تعریف اسامی در زبان آلمانی به دو دسته شناخته شده و نا شناخته تقسیم می شوند که هر کدام از این ها دارای جنسیت نیز هستند یعنی مذکر و مونث و خنثی که شناخته شده آنها را در زبان آلمانی با der,die,das  نشان می دهیم.

Maskulin -> der          مذکر

Feminin -> die  مونث

Neutral -> dasخنثی

و در شکل ناشاخته آنها از ein,eine  استفاده می کنیم.

Maskulin -> ein   مذکر

Feminin -> eine   مونث

Neutral -> ein   خنثی

چند مثال همراه با حرف تعریف شناخته شده و ناشناخته.

Der Mann   آن یا اون مرد

ein Mann  یک یا یه مردی

Die Frau  آن یا اون خانم

eine Frau یک یا یک خانمی

Das Auto آن یا اون ماشین

ein Auto یک یا یه ماشینی

بنابراین  ما پی بردیم که برای اسامی مذکر وقتی شناخته شده باشند از der  و اگر ناشناخته باشند از ein

برای اسامی مونث اگر شناخته شده باشند از die  و اگر ناشناخته باشند از eine

و برای اسامی خنثی اگر شناخته شده باشند از das و اگر ناشناخته باشند از ein استفاده می کنیم.

Der -> ein

Die -> eine

Das -> ein

به روز رسانی جدید

اسامی و آرتیکل ها در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، آرتیکل‌ها واژه‌هایی هستند که قبل از اسم‌ها می‌آیند و حالت گرامری اسم‌ها (نظیر جنسیت، تعداد و حالت) را نشان می‌دهند. آرتیکل‌ها می‌توانند به صورت معین (Definit) یا نامعین (Indefinit) باشند و بسته به جنسیت (مذکر، مؤنث، خنثی)، تعداد (مفرد یا جمع) و حالت (نومیناتیو، اکوزاتیو، داتیو یا ژنیتیو) تغییر می‌کنند.

1. آرتیکل معین (Definite Articles)

آرتیکل‌های معین برای اشاره به یک شیء یا فرد خاص به کار می‌روند. این آرتیکل‌ها در آلمانی به چهار صورت تغییر می‌کنند که بسته به جنسیت، تعداد و حالت اسم تغییر می‌کنند.

آرتیکل‌های معین:

• مذکر (der): برای اسم‌های مذکر.
• مؤنث (die): برای اسم‌های مؤنث.
• خنثی (das): برای اسم‌های خنثی.
• جمع (die): برای همه اسامی جمع، فارغ از جنسیت.

تغییرات آرتیکل معین در حالات مختلف:

• نومیناتیو (Nominativ): حالت فاعلی (موضوع جمله)
  • der (مذکر)، die (مؤنث)، das (خنثی)، die (جمع)
  • مثال: Der Hund läuft. (سگ می‌دود.)
• اکوزاتیو (Akkusativ): حالت مفعولی مستقیم (شیء یا مفعول جمله)
  • den (مذکر)، die (مؤنث)، das (خنثی)، die (جمع)
  • مثال: Ich sehe den Hund. (من سگ را می‌بینم.)

• داتیو (Dativ): حالت مفعولی غیرمستقیم (مفعول غیرمستقیم)
  • dem (مذکر)، der (مؤنث)، dem (خنثی)، den (جمع)
  • مثال: Ich gebe dem Hund das Futter. (من غذا را به سگ می‌دهم.)

• ژنیتیو (Genitiv): حالت مالکیت (مملکت و مالکیت)
  • des (مذکر)، der (مؤنث)، des (خنثی)، der (جمع)
  • مثال: Das Buch des Hundes. (کتاب سگ.)

2. آرتیکل نامعین (Indefinite Articles)

آرتیکل‌های نامعین برای اشاره به یک شیء یا فرد غیر خاص به کار می‌روند. در آلمانی، آرتیکل‌های نامعین فقط برای اسامی مفرد به کار می‌روند و برای اسامی جمع وجود ندارند.

آرتیکل‌های نامعین:

• مذکر (ein): برای اسم‌های مذکر.
• مؤنث (eine): برای اسم‌های مؤنث.
• خنثی (ein): برای اسم‌های خنثی.

تغییرات آرتیکل نامعین در حالات مختلف:

• نومیناتیو (Nominativ): حالت فاعلی
  • ein (مذکر)، eine (مؤنث)، ein (خنثی)
  • مثال: Ein Hund ist da. (یک سگ آنجا است.)
• اکوزاتیو (Akkusativ): حالت مفعولی مستقیم
  • einen (مذکر)، eine (مؤنث)، ein (خنثی)
  • مثال: Ich sehe einen Hund. (من یک سگ را می‌بینم.)
• داتیو (Dativ): حالت مفعولی غیرمستقیم
  • einem (مذکر)، einer (مؤنث)، einem (خنثی)
  • مثال: Ich gebe einem Hund das Futter. (من غذا را به یک سگ می‌دهم.)
• ژنیتیو (Genitiv): حالت مالکیت
  • eines (مذکر)، einer (مؤنث)، eines (خنثی)
  • مثال: Das Buch eines Hundes. (کتاب یک سگ.)

3. آرتیکل‌های بدون آرتیکل (Nullartikel)

در برخی موارد، به جای استفاده از آرتیکل معین یا نامعین، اسم‌ها به طور مستقیم بدون آرتیکل می‌آیند. این نوع ساختار معمولاً در جملات عمومی، یا برای اشاره به مفاهیم کلی به کار می‌رود.

نمونه‌ها:

• Im Park gibt es Bäume. (در پارک درختان وجود دارند.)
• Ich habe Hunger. (من گرسنه هستم.)

4. آرتیکل‌های جمع (Plural)

برای اسامی جمع، آرتیکل معین همیشه die است، فارغ از جنسیت و آرتیکل نامعین برای جمع وجود ندارد.

مثال:

• Die Hunde sind freundlich. (سگ‌ها مهربان هستند.)
• Ich habe keine Hunde. (من هیچ سگی ندارم.)

5. تفاوت‌های مهم بین آرتیکل‌ها در زبان آلمانی و فارسی

• در زبان فارسی، آرتیکل‌ها به طور معمول وجود ندارند و بیشتر از طریق ترتیب واژه و پسوندها برای نشان دادن مالکیت یا تعداد استفاده می‌شود.
• در آلمانی، آرتیکل‌ها نقش مهمی در نشان دادن جنسیت (مذکر، مؤنث، خنثی) و حالت اسم (نومیناتیو، اکوزاتیو، داتیو و ژنیتیو) دارند و باید به دقت استفاده شوند.

نتیجه‌گیری:

درک و استفاده صحیح از آرتیکل‌ها یکی از نکات پایه‌ای در زبان آلمانی است که برای فهمیدن جملات و ساختارهای درست گرامری ضروری است. تمرین در استفاده از آرتیکل‌های معین، نامعین و بدون آرتیکل به شما کمک خواهد کرد تا زبان آلمانی را به راحتی و دقت بیشتری یاد بگیرید.